พระนอนวัดป่าโมก ภาพถ่ายเมื่อ พ.ศ.2556

ประวัติวัดป่าโมกวรวิหาร

วัดป่าโมกวรวิหาร จังหวัดอ่างทอง อยู่ในเขตเทศบาลตำบลป่าโมก  
ห่างจากอำเภอเมืองอ่างทองประมาณ 18 กิโลเมตร
เดิมมีวัดอยู่ 2 วัดอยู่ติดกัน คือวัดตลาด กับวัดชีปะขาว
เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธไสยาสน์ที่งดงามมากองค์หนึ่งของประเทศไทย
มีความยาวจากพระเมาลีถึงปลายพระบาท 22.58 เมตร ก่ออิฐถือปูน ปิดทอง   
เล่าขานมาว่าได้ลอยน้ำมาจมอยู่หน้าวัด
ราษฎรประชาชนชาวบ้านได้บวงสรวงและชักลากขึ้นมาไว้ที่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา

    ในพระราชพงศาวดารกล่าวว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราชก่อนจะยกทัพไปรบกับพระมหาอุปราช   
ได้เสด็จมาชุมนุมพลและถวายสักการะบูชาพระพุทธรูปองค์นี้

ปี พ.ศ. 2269 กระแสน้ำได้เซาะเข้ามาใกล้พระวิหาร สมเด็จพระศรีสรรเพชญ์ที่ 3 โปรดเกล้าฯให้พระยาสงครามเป็นแม่กองงานจัดการชะลอลากให้ห่างจากแม่น้ำเดิม สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ ได้เสด็จมาควบคุมการชะลอลากองค์พระ ให้พ้นจากกระแสน้ำเซาะตลิ่งพังไปยังวิหารใหม่ที่วัดท้ายตลาด ห่างจากฝั่งแม่น้ำ 168 เมตร  แล้วโปรดให้รวมทั้ง 2 วัดเป็นวัดเดียวกัน พระราชทานนามว่า “วัดป่าโมก” เพราะบริเวณนั้นมีต้นโมกมากมาย

ภาพและข้อมูลโดย 

คงชีพ ธรรมทัศนานนท์

พ.ศ.2556